Formułę podwójnego tomu „Rocznika Biblioteki Narodowej” wyznacza blok artykułów i recenzji, w których autorzy podejmują aktualną problematykę książki i czytelnictwa, ze szczególnym uwzględnieniem piśmiennictwa adresowanego do młodych odbiorców. Interesujący opis edytorskiej i czytelniczej rangi współczesnej literatury polskiej na zagranicznym rynku oraz własne z nią „porachunki” przedstawia twórca moskiewskiego wydawnictwa „Wahazar”.
W trwale obecną w „Roczniku” tematykę polskiego bibliotekarstwa wpisują się teksty o Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu oraz o nowych formach działalności Książnic Cieszyńskiej i Pomorskiej. Artykuł dotyczący bibliotek Warszawy w 1939 roku, ich stanu, liczby i wielkości zbiorów, znacząco rozjaśnia ważne, a nie dość rozpoznane zagadnienie strat poniesionych przez te placówki w czasie II wojny światowej. Znaczną część tomu wypełniają prezentacje wyników naukowego opracowania zbiorów, w trzech wypadkach połączone z publikacją dokumentów rękopiśmiennych – z XVII, XIX i XX stulecia.